Στο πρώτο μέρος του άρθρου για την Διδασκαλία της Ιστορίας εξηγήθηκαν οι αιτίες για τις οποίες κρίνεται ενδεδειγμένη η χρήση του Ιντερνέτ στην διδαχή της Ιστορίας. Κύριοι λόγοι είναι η ανάγκη για καλύτερη και συνεχή επικοινωνία διδάσκοντος και διδασκομένων αλλά και η χρησιμοποίηση ιντερνετικών πηγών για την καλύτερη και πληρέστερη μετάδοση της ιστορικής γνώσεως και των αποτελεσμάτων της ιστορικής έρευνας. Επίσης, σημαντική θεωρήθηκε η ποικιλία αξιόπιστων και μη αξιόπιστων ιστορικών πηγών στο Ιντερνέτ που μπορούν να αποτελέσουν παραδείγματα προς χρήση ή απόρριψη από τον εκκολαπτόμενο Ιστορικό. Η χρήση, όμως του Ιντερνέτ δεν έλυσε ίσως τα σημαντικότερα προβλήματα διδασκαλίας που είχε ο διδάσκων και αφορούσαν στην έλλειψη χρόνου ή τρόπου για την διδασκαλία συγκεκριμένων τμημάτων του μαθήματος που δίδασκε. Και πάλι, βέβαια, αρωγός στην προσπάθεια για την ευδοκίμηση νέων μεθόδων έρχεται η υψηλή τεχνολογία, οι Η/Υ δια μέσου των Αμφίδρομων Πολυμέσων (Interactive Multimedia) ενός χρήστη.

Η χρήση γενικώς της τεχνολογίας στην διδασκαλία της Ιστορίας δεν είναι πρωτόγνωρη αλλά μέχρι τώρα ήταν μόνο παθητική. Ο διδάσκων, για παράδειγμα, θέλοντας να εμπλουτίσει το μάθημά του κανόνιζε ώστε οι διδασκόμενοι να παρακολουθήσουν ένα ιστορικό ντοκυμαντέρ. Η ταινία ήταν σπανίως εξ ολοκλήρου απαραίτητη για το μάθημα ενώ πολλές φορές ο διδάσκων διέκοπτε την προβολή για να τονίσει την σχέση συγκεκριμένων σκηνών με συγκεκριμένα ζητήματα από την διάλεξη που είχε δώσει συνήθως δύο ή και περισσότερες μέρες πιο πριν. Από την πλευρά τους οι διδασκόμενοι παρακολουθούσαν παθητικά, όπως στην τηλεόραση, χωρίς να έχουν την δυνατότητα να επέμβουν σε ατομικό επίπεδο για να επιλέξουν πια σημεία θα ήθελαν να ξαναδούν. Το ίδιο συνέβαινε και στην περίπτωση που ο διδάσκων χρησιμοποιούσε έγχρωμες διαφάνειες με εικόνες ή χάρτες ή διαγράμματα τα οποία παρουσιάζονταν στον διδασκόμενο κατά την ώρα της διδασκαλίας αλλά δεν υπήρχε η δυνατότητα να μελετηθούν πάλι μια που συνήθως ήταν συγκεντρωμένα από διάφορες πηγές, πολλές φορές απρόσιτες στον δέκτη τους. Επίσης το κόστος των πολλαπλών εγχρώμων αντιτύπων για πιθανή διανομή κάθε φορά που διδασκόταν το μάθημα ήταν τελείως εξωπραγματικό για τον προϋπολογισμό διδασκαλίας του. Άρα ο διδασκόμενος παρέμενε παθητικός δέκτης και μάλιστα για το πολύ μικρό χρονικό διάστημα που διαρκούσε η προβολή της συγκεκριμένης εικόνας ή ταινίας.

Σε άλλη περίπτωση ο διδάσκων για να αποδείξει του λόγου του το αληθές διάβαζε ή έπαιζε στο μαγνητόφωνο ένα μικρό απόσπασμα από κάποια ιστορική πηγή, έναν ιστορικό λόγο για παράδειγμα, και πολύ συχνά υποχρεωνόταν να το υπαγορεύσει ή να το παίζει συνέχεια μέχρι οι διδασκόμενοι να το καταγράψουν στις σημειώσεις τους, πράγμα που κατέληγε σε απώλεια χρόνου αλλά και διακοπή προς στιγμήν της διδακτικής διαδικασίας. Βέβαια είχε την δυνατότητα να συγκεντρώσει όλα τα αποσπάσματα που χρησιμοποιούσε, να τα φωτοτυπήσει σε πολλαπλά αντίτυπα και να τα μοιράσει στους διδασκόμενους. Στην περίπτωση αυτή, όμως, τα αποσπάσματα παραθέτονταν το ένα μετά το άλλο εκτός του πραγματικού περιεχομένου τους οπότε μάλλον ελάχιστοι διδασκόμενοι τα συνέδεαν εκ των υστέρων με το γεγονός σε σχέση με το οποίο είχαν αναφερθεί. Άρα η μέθοδος αυτή αποδεικνυόταν αναποτελεσματική για την διδασκαλία της Ιστορίας. Σημαντικότερο παράδειγμα όλων, όμως, είναι ότι η Ιστορία δεν είναι απλώς μια παράθεση πολιτικών γεγονότων αλλά πολιτισμικοί κύκλοι που περιλαμβάνουν την πολιτική καθώς και την οικονομία, την κοινωνία, την τέχνη και την λογοτεχνική παράδοση κάθε λαού και κάθε εποχής. Ποιος, όμως, διδάσκων έχει τον περισσευούμενο διδακτικό χρόνο να παρουσιάσει στους διδασκόμενους έστω και δείγματα όλων των πολιτισμικών εκφάνσεων μιας εποχής την στιγμή που πρέπει να έχει φροντίσει για τον προβολέα διαφανειών, το μαγνητόφωνο για τους ήχους και την μουσική ή το βίντεο και την τηλεόραση για να δείξει ένα συγκεκριμένο απόσπασμα από ένα ντοκυμαντέρ;

Έτσι, λοιπόν, ουσιαστικά, μέχρι τώρα με την παραδοσιακή μέθοδο και τα μέσα διδασκαλίας είτε τρόποι της διδακτικής διαδικασίας αποδεικνύονταν αναποτελεσματικοί για τους σκοπούς για τους οποίους χρησιμοποιούνταν είτε υπήρχαν σημεία του γνωστικού αντικειμένου τα οποία παρέμεναν μπερδεμένα για μεγάλο ή μικρό αριθμό διδασκομένων, πράγμα που ανέτρεπε την αρχή των ίσων ευκαιριών για όλους. Σε ορισμένες μάλιστα περιπτώσεις και λόγω εγγενών δυσκολιών εκφάνσεις του διδασκόμενου πολιτισμού παρέμεναν αδίδακτες.

Η λύση στα προβλήματα αυτά ήταν η δημιουργία και η χρήση Αμφίδρομων Πολυμέσων ενός χρήστη. Συναντήσαμε ήδη στο πρώτο μέρος αυτού του άρθρου τα Αμφίδρομα Πολυμέσα, δηλαδή εικόνες, ήχους και βίντεο, μέσω του Ιντερνέτ. Ενώ οι χρήστες του Ιντερνέτ είναι εξοικειωμένοι με τα δικτυακά Αμφίδρομα Πολυμέσα, τα Αμφίδρομα Πολυμέσα (Α/Π) ενός χρήστη είναι πολύ λιγότερο γνωστά στην Ελλάδα μια που σπάνια ο μη ειδικός αντιλαμβάνεται την παρουσία τους. Κυρίως οι χρήστες Η/Υ που διαθέτουν οδηγό CD-ROM έχουν την ευκαιρία να χρησιμοποιήσουν Α/Π όταν διερευνούν μια ηλεκτρονική εγκυκλοπαίδεια όπως η ENCARTA ή μία εφαρμογή όπως το ΣΟΦΙΑ, που αναφέρεται στην Βυζαντινή Ιστορία. Τα CD-ROMs που περιέχουν οποιουδήποτε είδους πληροφοριακό υλικό βασίζονται στα Α/Π ενός χρήστη και έχουν την μορφή ηλεκτρονικού βιβλίου (Η/Β). Το Η/Β αποτελείται από ηλεκτρονικές σελίδες (Η/Σ) που καταλαμβάνουν συνήθως ολόκληρη την οθόνη και τις οποίες ο χρήστης μπορεί να ξεφυλλίσει με οποιαδήποτε σειρά επιθυμεί μεταπηδώντας σε πραγματικό χρόνο (μηδέν χρόνο) από την μία στην άλλη και κυρίως έχοντας την δυνατότητα της αλληλεπιδράσεως, εξ ου και ο όρος Αμφίδρομα Πολυμέσα. Με τον όρο αλληλεπίδραση ορίζεται το γεγονός ότι ο χρήστης, όπως συμβαίνει και στα Α/Π του Ιντερνέτ, δίνει εντολές ή θέτει ερωτήματα στην Η/Σ και λαμβάνει απαντήσεις. Στην περίπτωση των Α/Π ενός χρήστη η επικοινωνία γίνεται σε πραγματικό χρόνο (χρόνο μηδέν) ενώ με την παρούσα κατάσταση στο Ιντερνέτ χρειάζονται τουλάχιστον ορισμένα δευτερόλεπτα -- χρόνος τεράστιος στην χρήση Η/Υ-- μέχρι την πλήρη λήψη της αποκρίσεως. Ο χρήστης μιας εφαρμογής Α/Π, ακόμη και ο λίγο περισσότερο εξοικειωμένος με τους Η/Υ, μένει άναυδος μπροστά στην ταχύτητα αποκρίσεως των Η/Σ και κυρίως στην μαγεία των εικόνων, των ήχων ή της μουσικής και των βίντεο κλιπ που συναντά εξερευνώντας το Η/Β.

Ποτέ μια Η/Σ δεν είναι όμοια με μια τυπωμένη σελίδα. Η τυπωμένη σελίδα είναι παθητική: ο αναγνώστης έχει μπροστά του κείμενο χωρισμένο σε φυσικές σελίδες και εικόνες τις οποίες μπορεί να δει μόνο στο μέγεθος εκτυπώσεώς τους. Εάν χρειάζεται την ερμηνεία ενός όρου πρέπει να ανατρέξει στο ειδικό Γλωσσάρι σε άλλη σελίδα του τυπωμένου βιβλίου, δηλαδή να χάσει χρόνο. Εάν θέλει να ψάξει έναν όρο σε ολόκληρο το βιβλίο πρέπει να κοιτάξει στο ευρετήριο και να ψάξει πίσω μπρος σε όλες τις σελίδες όπου υπάρχει η συγκεκριμένη αναφορά, πράγμα που σημαίνει τεράστια απώλεια χρόνου. Οι εικόνες του τυπωμένου βιβλίου είναι συγκεκριμένων διαστάσεων, ίσως ασπρόμαυρες και κακής ποιότητας, δεν μεγεθύνονται και είναι ακίνητες. Σε μια εφαρμογή Α/Π ο χρήστης με το πάτημα ενός εικονικού πλήκτρου πάνω στην Η/Σ έχει αμέσως ευρετήριο του κειμένου με όλες τις σελίδες στις οποίες αναγράφεται ένας συγκεκριμένος όρος και μπορεί να μεταπηδήσει σε χρόνο μηδέν από την μία στην άλλη. Μπορεί ακόμη να μεγεθύνει εικόνες για να τις δει καλύτερα ή για να δει μια λεπτομέρεια ενώ έχει την δυνατότητα φυσικά να παρακολουθήσει εκείνο το τμήμα μιας ταινίας που ανταποκρίνεται ακριβώς στο θέμα με το οποίο ασχολείται η συγκεκριμένη σελίδα την οποία μελετά. Τα πλεονεκτήματα, λοιπόν, της χρήσεως Α/Π σε ορισμένες περιπτώσεις είναι αξεπέραστα από την πλευρά της αποτελεσματικότητας τους στον τομέα εκμαθήσεως και είναι πλέον φανερή η αναγκαιότητα της χρήσεως τους και στην διδασκαλία της Ιστορίας.

Θέλουμε λοιπόν να αντικαταστήσουμε τα τυπωμένα βιβλία με ηλεκτρονικά; Με την παρούσα τεχνολογική κατάσταση των Η/Υ αυτό δεν είναι πιθανό διότι η ανάγνωση στις σημερινές οθόνες των Η/Υ δεν είναι άνετη ενώ ακόμη και οι φορητοί Η/Υ είναι πολύ βαρύτεροι από ένα βιβλίο για να μεταφερθούν εδώ και εκεί. Παρότι ένας δίσκος CD-ROM μπορεί να περιλάβει ολόκληρη εγκυκλοπαίδεια όπως η BRITANNICΑ και θα εξυπηρετούσε αφάνταστα τις βιβλιοθήκες από πλευράς χώρου, δεν έχουν υπάρξει μέχρι στιγμής επιτυχημένες εκδόσεις βιβλίων σε ηλεκτρονική μορφή ακριβώς διότι η προσήλωση και η πολύωρη ανάγνωση κειμένων στην οθόνη του Η/Υ είναι πολύ κουραστική. Τότε, όμως, ποια η χρήση των Η/Β; Η πρότασή μας είναι απλή και πιστεύουμε ότι θα υιοθετηθεί σύντομα και τουλάχιστον σε ορισμένες περιπτώσεις στο άμεσο μέλλον. Το Η/Β θα συμπληρώσει το τυπωμένο και θα αντικαταστήσει εκείνα τα τμήματα στα οποία το τυπωμένο δεν μπορεί να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις του σύγχρονου αναγνώστη, όπως η έγχρωμη εικονογραφία με δυνατότητα μεγεθύνσεως και μελέτης λεπτομερειών - παρά την χαμηλότερη ανάλυση απεικονίσεως στην οθόνη - και φυσικά η κινούμενη εικόνα και ο ήχος. Φαντασθείτε πόσο μεγαλύτερο θα ήταν το όφελος για τον αναγνώστη και μικρότερο το κόστος της εκτυπώσεως της δεκαπεντάτομης Ιστορίας της Ελληνικής Τέχνης εάν τυπωνόταν μόνο το κείμενο ενώ ολόκληρη η εικονογραφία παραδινόταν μαζί με το τυπωμένο κείμενο σε CD-ROM και σε μορφή Α/Π. Φυσικά απαραίτητη προϋπόθεση του ανωτέρω εγχειρήματος είναι οι αναγνώστες να διαθέτουν Η/Υ και CD-ROM. Με την κρατούσα κατάσταση όμως στην αγορά Η/Υ η στιγμή δεν είναι καθόλου μακριά που κάθε σπίτι θα διαθέτει τουλάχιστον έναν Η/Υ, πράγμα που ήδη το απαιτεί από τους γονείς σχεδόν ολόκληρη η γενιά που θα ανδρωθεί στις αρχές του επόμενου αιώνα.

Συνεπώς η χρήση των Α/Π στην διδασκαλία της Ιστορίας πρέπει να βαδίσει πάνω στις αρχές που διατυπώθηκαν παραπάνω. Στόχος, λοιπόν, είναι ο διδάσκων να δημιουργήσει τα δικά του Α/Π για τους διδασκόμενους με σκοπό να διδάξει συγκεκριμένα σημεία τα οποία δεν είναι δυνατόν να διδαχθούν με τον παραδοσιακό τρόπο διδαχής. Ούτε σε αυτήν την περίπτωση ο διδάσκων απαιτείται να γίνει προγραμματιστής Η/Υ αλλά μόνο να εξοικειωθεί με ένα από τα προγράμματα συγγραφής Α/Π, όπως νοιώθει ήδη άνετα με τον γραφικό του επεξεργαστή κειμένου. Μάλιστα ήδη άρχισαν να κυκλοφορούν και προγράμματα συγγραφής Α/Π (π.χ Illuminatus Opus) τα οποία τονίζουν το γεγονός ότι δεν απαιτούν ούτε την ελάχιστη γνώση προγραμματισμού από μέρους του δημιουργού και φυσικά απευθύνονται στον μέσο μορφωμένο χρήστη. Ο διδάσκων, λοιπόν, καλείται να δημιουργήσει μία εφαρμογή Α/Π η οποία θα συμπληρώσει και θα κάνει πιο αποτελεσματική την διδασκαλία του. Η εφαρμογή είναι υπό την μορφή Η/Β και έχει την ίδια διάταξη ύλης με αυτήν που διδάσκεται στο μάθημα. Είναι απαραίτητο πριν καν ξεκινήσει η δημιουργία της να αποφασισθεί τι υλικό θα χρησιμοποιηθεί και πώς θα χρησιμοποιηθεί για να έχει θετικά αποτελέσματα στους διδασκόμενους. Μια αρχή της οποιασδήποτε χρήσεως των Η/Υ είναι ότι δεν χρησιμοποιούμε το μηχάνημα για κάτι που μπορεί να γίνει γρηγορότερα και αποτελεσματικότερα με το μολύβι, το χαρτί ή τον λόγο. Συνεπώς η χρήση της εφαρμογής Α/Π πρέπει να μην αντικαθιστά ό,τι μπορεί να γίνει καλύτερα με τα παραδοσιακά μέσα διδασκαλίας.

Το πρώτο βέβαια που μπορεί να γίνει με την χρήση Α/Π είναι η παρουσίαση εικόνων που αποτελούν τμήμα του μαθήματος και τις οποίες ο διδασκόμενος μπορεί να μελετήσει μόνος του όσο θέλει και παρατηρώντας όποια λεπτομέρεια θέλει. Μια άλλη πολύ αποτελεσματική χρήση Α/Π είναι η παρατήρηση της μετακινήσεως συνόρων κρατών μετά από πολέμους ή καλύτερα οι διάφορες θέσεις των αντιμαχομένων Παρατάξεων σε περιπτώσεις μαχών. Ο τρόπος με τον οποίο γίνεται αυτό είναι η επάλληλη επίθεση ακίνητων εικόνων (animation), δηλαδή παρουσιάζεται υπό μορφή εικόνων που διαδέχονται και αντικαθιστούν η μία την άλλη πάνω στην οθόνη του Η/Υ έτσι ώστε ο διδασκόμενος να έχει την εντύπωση των πραγματικών κινήσεων της παρατάξεως των αντιμαχομένων σε περίπτωση μάχης ή να βλέπει αμέσως κατά πόσο αυξήθηκε ή μειώθηκε η έκταση ενός κράτους μετά από κάποιο πόλεμο. Τρίτη εφαρμογή της χρήσεως Α/Π είναι η παρουσίαση της μετεξελίξεως κτιρίων η πόλεων όπως, για παράδειγμα, στην περίπτωση πριν και μετά από έναν καταστροφικό πόλεμο ή με την ανάπτυξη και φυσική διεύρυνση των πόλεων στο τέλος του δυτικού Μεσαίωνα. Η παρουσίαση μπορεί να γίνει με την χρήση της πολύ αποτελεσματικής μεταμορφωτικής κινούμενης εικόνας (morphing video), ακριβώς όπως μεταμορφώνονταν τα πρόσωπα πολιτικών από τον ένα στον άλλο σε τηλεοπτική διαφήμιση κόμματος σε μια από τις τελευταίες εκλογικές αναμετρήσεις. Μια ακόμη χρήση είναι η καταγραφή δειγμάτων μουσικής ή ομιλιών σημαντικών προσώπων μιας εποχής τα οποία μπορεί ο διδασκόμενος να ακούσει από ακουστικά ή ηχεία προσαρμοσμένα στον Η/Υ χωρίς να αναγκασθεί να καταφύγει σε ειδικό ηχητικό μηχάνημα. Δεν χρειάζεται βέβαια να γίνει και πάλι ειδική μνεία στην παρακολούθηση συγκεκριμένων κομματιών ντοκυμαντέρ χωρίς και πάλι ο διδασκόμενος να καταφύγει σε ειδικά μηχανήματα.

Σε προχωρημένο επίπεδο κάποιος διδάσκων μπορεί να θελήσει να ασχοληθεί και με τον προγραμματισμό Η/Υ ώστε να δημιουργήσει, για παράδειγμα, τα δικά του ηλεκτρονικά διαγωνίσματα ή άλλες μικρές εφαρμογές. Στο παρόν στάδιο εφαρμογής μεθόδων εκτεταμένης χρήσεως Η/Υ στην διδασκαλία της Ιστορίας, οι διδασκόμενοι έχουν την δυνατότητα να υποβάλουν τον εαυτό τους σε τεστ γνώσεων με την χρήση ειδικά κατασκευασμένου προγράμματος που περιέχει ερωτήσεις πολλαπλής επιλογής (multiple-choice). Το πρόγραμμα και οι ερωτήσεις δίνονται στον διδασκόμενο και σε δισκέτα Η/Υ έτσι ώστε να τα χρησιμοποιήσει και στο σπίτι του παρακολουθώντας τον χρόνο ολοκληρώσεως του τεστ, τις σωστές και λάθος απαντήσεις του και την τελική του επίδοση. Βέβαια ο διδάσκων που θα φθάσει σε αυτόν τον βαθμό εξειδικεύσεως και θα συγκεράσει την Ιστορική Επιστήμη με τον προγραμματισμό Η/Υ ανήκει πλέον σε μια ειδική κατηγορία Ιστορικών, στους ειδικούς της Ιστορικής Πληροφορικής (Historical Computing expert).

Τα πλεονεκτήματα της χρήσεως των Α/Π στην διδασκαλία της Ιστορίας είναι πλέον πασιφανή. Ο διδάσκων πέρα από την αρχική κατασκευή του Η/Β, τα συστατικά του οποίου μπορεί να ανανεώνει ανά πάσα στιγμή, δεν έχει ανάγκη πλέον να καταφεύγει σε αμφίβολης ποιότητας πολλαπλές φωτοτυπήσεις του ιδιαίτερου υλικού που θα ήθελε να διανείμει στους διδασκόμενους ενώ μπορεί να χρησιμοποιήσει πολλά και ποικίλα μέσα, δηλαδή Πολυμέσα, για να κάνει την διδασκαλία του αποτελεσματικότερη και πλήρη. Τα Α/Π δίνουν την δυνατότητα στον διδάσκοντα να διδάξει πολύ περισσότερα από ότι με τον παραδοσιακό τρόπο, να στρέψει την προσοχή των διδασκομένων σε σημεία που θα ήθελε ιδιαίτερα να τονίσει και, το σημαντικότερο, να τους δώσει την δυνατότητα να εξερευνήσουν μόνοι τους το ιστορικό υλικό του μαθήματος.

Σήμερα, η χρήση των δύο βασικών μέσων της νέας μεθοδολογίας διδασκαλίας της Ιστορίας, Ιντερνέτ και Αμφίδρομων Πολυμέσων ενός χρήστη, είναι εξαιρετικά περιορισμένη σε ορισμένα ανά τον κόσμο τριτοβάθμια εκπαιδευτικά ιδρύματα με τον μεγαλύτερο αριθμό να παρατηρείται στις Η.Π.Α. Αξιόλογες προσπάθειες εφαρμογής της νέας μεθοδολογίας με την χρήση του ενός ή του άλλου μέσου έχουν γίνει από τον Καθ. του Πανεπιστήμιο της Πενσυλβανίας James J. O'Donnell με τον τίτλο "New Tools for Teaching", από τον Καθ. John Reynolds του Πανεπιστημίου του Τέξας με τον τίτλο "An Electronic Blackboard: Using Multimedia to Teach a College Level United States History Survey" και από τον Καθ. George Welling του Πανεπιστημίου Γκόνιγγεν (Ολλανδία) με τον τίτλο USA. From Revolution to Reconstruction. A WWW project in Collective Writing.

Γενικοί στόχοι, λοιπόν, του όλου εγχειρήματός μας είναι να χρησιμοποιηθεί η υψηλή τεχνολογία με τον καλύτερο και αποτελεσματικότερο δυνατό τρόπο ώστε η διδασκαλία και η έρευνα στην Ιστορία να γίνουν αποδοτικότερες στο μέγιστο. Επιδιώκεται, δηλαδή, η συνεχής επικοινωνία διδάσκοντος και διδασκόμενου και κυρίως να δοθεί η ευκαιρία στους διδασκόμενους να μην περιορίζονται στην αυθεντία της μιας και μόνης πηγής ή και του ενός διδάσκοντος και των ιδεών του. Εκ παραλλήλου υπάρχει η πεποίθηση ότι επιτυγχάνεται εξοικείωση του εκκολαπτόμενου Ιστορικού με νέα μέσα στην έρευνα και στην μελέτη της επιστήμης που σπουδάζει τα οποία θα αποτελέσουν σημαντικά εργαλεία για τον ερχόμενο αιώνα. Εμείς πιστεύουμε ότι με κείμενα, εικόνες, ήχους και ταινίες από το παρελθόν η Ιστορία ξαναπαίρνει ζωή και γι αυτό προσπαθούμε με κάθε μέσο να διδάξουμε ότι η Ιστορία μπορεί να είναι διασκεδαστική και ζωντανή χωρίς να χάνει καθόλου από την επιστημονικής της διάσταση.

Περιεχόμενα